[vc_row][vc_column][vc_column_text text_larger=”no”]

سندروم تونل کارپال

تحت فشار قرار گرفتن عصب مدین در مسیرش از زیر فلکسور رتیناکولوم، شایع ترین نوروپاتی ناشی از فشار بر عصب در ناحیه اندام فوقانی است که باعث بروز ناراحتی در ناحیه دست، به ویژه در زنان میانسال یا مسن می شود. این وضعیت به سندروم تونل کارپال معروف است.

علت سندروم تونل کارپال :

در اکثریت موارد هیچ علت خاصی یافت نمی شود اما هر گونه ضایعه فضاگیر در ناحیه تونل کارپال ممکن است مسئول ایجاد این عارضه باشد.

علل مشخص بروز این اتفاق عبارتند از: ضخامت غلاف های تاندون ها به علت التهاب مزمن(مثلا در آرتریت روماتوئید) استئوآرتریت مچ دست، بدشکلی یا بد جوش خوردگی پس از شکستگی انتهای تحتانی رادیوس، و میکسدم.

آسیب شناسی سندروم تونل کارپال :

عصب مدین همراه با تاندون های فلکسور دست از زیر فلکسور رتیناکولوم عبور می کند. اگر فضای موجود در این تونل کاهش یابد، عصب که تحت فشار صاف شده، در پشت فلکسور رتیناکولوم مشاهده می شود. عصب اولنار از پشت فلکسور رتینا کولوم عبور نمی کند بنابراین بدین طریق تحت فشار قرار نمی گیرد.

یافته های بالینی سندروم تونل کارپال :

این وضعیت در زنان سنین میانسالی یا مسن تر شایع تر است. علائم این بیماری، حسی و حرکتی می باشند. احساس کرختی، بی حسی و سوزن سوزن شدن و ناراحتی در سه و نیم انگشت سمت رادیال معمولا وجود دارد 0ناحیه توزیع شاخه های عصب مدین) و بیمار در انجام کارهای ظریف مانند دوخت و دوز دچار مشکل می شود. احساس سوزن سوزن شدن دست به صورت ناراحت کننده اغلب در طول شب واضح تر است و بیمار ممکن است برای تخفیف علائم، انگشتانش را حرکت دهد و یا کاری انجام دهد که این نشانه برای این بیماری تقریبا تشخیصی است.

در معاینه بالینی، یافته های موجود بستگی به شدت و مدت فشار متغیر دارند. در ابتدا هیچ یافته عینی بالینی وجود ندارد. درمراحل بعدی کاهش حس در حوضه عصب دهی عصب مدین مشاهده می شود. در موارد شدید ممکن است آتروفی و ضعف عضلات مربوط به عصب مدین در دست (به ویژه عضله ابداکتور کوتاه شست) به وجود آید. هنگامی که فشار مستقیم بر عصب مدین در تونل کارپال به مدت 30 ثانیه باعث کرختی یا احساس سوزن سوزن شدن در یک یا چند انگشت سمت رادیال شود، آزمون Durkan مثبت است.

تشخیص سندروم تونل کارپال :

سایر علل اختلال عملکردی عصبی در دست، به ویژه اختلالات گردن که بر شبکه بازویی اثر می گذارند و ضایعات عصب مدین در مسیرش باید کنار گذاشته شوند.

درمان: در درمان غیر جراحی سندروم تونل کارپال، باید فشار از روی عصب مدین برداشته شود. برای این کار می توان از مچ بند های طبی مخصوص و طراحی شده از روی قالب دست بیمار استفاده کرد.

این مچ بندها با ثابت و کنترل حرکات مچ دست و خاصیت ضربه گیری از  فشار به عصب مدین جلوگیری می کنند که این امر امکان بهبود و استراحت ساختارهای درگیر را فراهم می کند. همچنین موجب بهبود عملکرد اعصاب حسی و حرکتی نیز می شود.

این مچ بندها در واقع جایگزین ضعف یا فقدان عملکرد عضلات اکستانسور مچ بندی و موجب بهبود مزیت مکانیکی فلکسورهای انگشتان می شوند.

از مچ بندها می توان در آسیب های حاد، بیماری های مزمن و همچنین برای پیشگیری از آسیب استفاده کرد.

مدت زمان استفاده از مچ بندها بستگی به نظر پزشک و به صورت تمام وقت و یا فقط در طول شب دارد.

می

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]